Op een zaterdagavond ga ik wat drinken met een vriend in Amsterdam. Siem bericht later die avond met de vraag of ik hem op kom zoeken in een café waar hij met vrienden verblijft. Na een wijntje of wat ga ik naar hem toe. Spannend vind ik het. Die middag heb ik hem bericht dat ik een beetje vaag wel sexy vind, maar supervaag superfrustrerend. Ik wens wat duidelijkheid. Siem is koning in onduidelijkheid en antwoordt dan ook dat hij het leuk heeft met mij en dit misschien nog wel even zo kan blijven.

Na een tamelijk stroeve start wordt het gezellig in het café. Vriend Joost is het type die zichzelf verheven voelt boven de rest, maar op zo’n enorm arrogante manier dat het hem siert. Ik mag hem wel. We dansen en praten wat af en belanden op het onderwerp Siem. Joost heeft naast zijn bijzondere karakter ook bijzonder wat alcohol genuttigd en vertelt mij achteloos dat Siem mij best leuk en mooi en alles vindt maar dat ik niet zo moet gaan zeiken zoals die middag want daar zit hij echt niet op te wachten. Nee, geef hem maar de ruimte en de tijd en dan komt het wel goed. Siem vindt het wel ingewikkeld dat ik een kind heb hoor ik Joost zeggen. Daarna grapt hij nog wat over mijn verliefdheid. Oké Joost is dus de man die het allemaal wel weet. Precies zoals hij pretendeert.

In de taxi van Amsterdam terug naar Utrecht liegt onze zin naar elkaar er niet om. Wat een heerlijkheid is dit. Deze man wil ik houden. In ieder geval voor een poosje. Dit niveau van verliefdheid heb ik maar eens eerder ervaren. Een summum van geluk en geiligheid. En wanhoop. Daar eindigt het altijd mee.

Een heel fijne nacht volgt en ik krijg ontbijt op bed. We houden ons aan ons activiteitenpatroon en voeren verder niets uit. Als we later die dag op de bank zitten en iets eten wat ik niet helemaal thuis kan brengen begint Siem over mijn berichten van de vorige middag. Hij hoopt dat hij duidelijkheid heeft gegeven. Hij wil dat ik weet dat hij in de tijd dat hij mij heeft leren kennen ook nog een date gehad heeft met een ander meisje. Ik kan dat wel aan, ik heb immers zelf ook genoeg beleefd. Hij laat daarop volgen dat het niets was. Gelukkig maar denk ik, wat fijn zeg deze bevestiging nog even. Precies wat ik nodig heb. En dan de zin des doods: ‘Maar ik wil dat je weet dat ik wel gewoon wil blijven daten’.

Pardon? Wil meneer gewoon blijven daten? En wat is het dan eigenlijk waar wij mee bezig zijn? Mein liebe, dit zag ik niet aankomen. Maar geheel in mijn rol als meegaande aanwezige, want meer dan dat is het blijkbaar niet, knik ik maar wat. Hij vraagt of hij dat eerder had moeten zeggen. Ik geef rustig een blijk van waardering over zijn mededeling. ‘Prettig dat je dit eerlijk zegt, fijn om te weten, liever nu dan niet’. Het is voor mij onmogelijk om boos te worden op dit exemplaar. Ik heb er ook niet eerder om gevraagd immers… Nee dat niet! Wel heb ik laten weten dat ik verliefd ben. Hij weet dat ik een kindeke thuis heb. Ik heb mijn vriendinnen talloze screenshots van zijn berichten gestuurd met de vraag wat hun visie op de vaagheid van mijn lover is. Ik heb me zo kwetsbaar opgesteld en heb spijt. Ik pak mijn schoenen en laat het vormeloze gerecht voor wat het is. Zal hem leren.

‘Ga je weg?’ vraagt Siem. ‘Ja ik ga weg. Ik ben blij dat je eindelijk duidelijk bent geweest maar dan houdt het voor mij op. Ik sta er blijkbaar anders in. Ik voel me te goed hiervoor’.
‘Maar… maak je het dan uit?’ vraagt Siem verbaasd. Nu ben ik verbaasd. ‘Maak ik het uit?! Er was helemaal niks aan, hoe kan ik het dan uitmaken?’. ‘Het was toch niet niets?’ brengt hij daartegen in. Schiet mij maar lek. Ik begrijp hier precies niets van. Ik zeg nog dat ik het jammer vind dat mensen zo kunnen zijn. Zo dichtbij terwijl het niets betekent, toch ver weg dus. Dat ik dat niet snap en blij ben dat ik dat niet snap. Geen mooie woorden maar wel uit mijn hart, ik ben geraakt. Ik vraag nog of hij al zijn scharrels voorstelt aan zijn vrienden. Hij lacht een ‘natuurlijk niet’ weg. Ik heb mijn schoenen inmiddels aan en loop weg bij de bank zonder een gedag. Weg van dit fijne plekje. Weg van de man waardoor ik voor het eerst sinds lange tijd weer deze intense verliefdheid mocht voelen. Weg van de allermooiste ogen die ik ooit gezien heb.