Roerige tijden zijn aangebroken; nogal een kort lontje heb ik. Een stagiaire krijgt een snauw (welverdiend) en mijn collega wijst me erop dat vrij weinig van mijn zinnen naar hem toe geen ‘fuck’ of ‘fucking’ bevatten en meent daarnaast te kunnen horen aan de klank van mijn fuck op welk niveau van frustratie ik mij op dat moment bevind. Ook heb ik mijn telefoon verbrijzeld en supermarkten zouden mij moeten weren want hier ben ik op mijn slechtst. Of mijn dochter ligt op de grond van ellende, of ik heb het moeilijk met de kassamevrouw.

Zo wilde het gebeuren dat ik vanuit werk nog snel even avondeten ging halen bij de AH. Snel is een rekbaar begrip natuurlijk, ik liep in ieder geval snel alle paden door. Vier keer. Want elke dag vind ik het weer een ramp om te bedenken wat te koken. En het koken zelf is ook rampzalig. Daarom is wijn altijd zeer wenselijk en ligt dit dan ook in mijn mandje. Bij de kassa aangekomen groet ik de jonge caissière vriendelijk. Zij mij ook, ik bedenk nog dat dit vrij uniek is en koester het moment. Ik pin het voorgestelde bedrag en pak mijn boodschappen in. Het vriendelijke meisje houdt mijn wijn vast en zegt; ‘o sorry vergeten te vragen, maar bent u ouder dan 25?’. Och wat een schatje, en nog u zeggen ook. Lief lachend zeg ik dat ik 27 ben. Daarop zegt ze dat ze dan wel graag even mijn legitimatie wil zien. Shit zeg, dat meent ze. Ze moet haar werk niet te serieus nemen. Ik vertel haar dat ik eigenlijk al 28 ben, bijna jarig ben en me momenteel niet kan legitimeren. Ik laat haar zien wat ik bij me heb: een bankpas en een telefoon. Ze neemt me bedenkelijk op en vraagt of nergens mijn geboortedatum op staat anders moet ik toch echt even mijn paspoort gaan halen. Nu ben ik het zat. Ik heb honger, ben laat en wil naar mijn kindeke. En ik heb al betaald! Ik kijk naar mijn telefoon en zie het lachende gezicht van Cato. ‘Kijk! Ik heb een kind. Ha!’. Dit bevestigt mijn drankbevoegdheid zeker. Iedereen met kinderen mag bij voorbaat alcohol afnemen is mijn mening. Het kassameisje denkt daar anders over, ze heeft overduidelijk nog geen kinderen. ‘Ja mevrouw, dat zegt niks over uw leeftijd’. Ze heeft natuurlijk gelijk maar ik kan het kind niet uitstaan. Ik blader op mijn mobiel door mijn foto’s uit pure wanhoop. Misschien heb ik wel een foto van mijn paspoort of iets anders waar mijn geboortedatum op staat. Nee niets. Dan het laatste redmiddel; ‘Ok, als ik nu mijn boodschappen niet meekrijg laat ik je foto’s van mijn bevalling zien!’. Sterk. Echt een krachtige terugslag. Het meisje lacht een beetje en reikt me enigszins meewarig mijn wijn aan. Gewonnen! Ik wil absoluut niet weten wat zij nu denkt en van triomf huppel bijna naar mijn fiets. Sneu dat mijn bui over dat meisje heen plenst eigenlijk.

Op een onbewaakt moment besluit ik mijn impulsiviteit te vieren en bericht ik Siem een ‘ik mis je’. Alle adviezen van mijn naasten sla ik daarmee in de wind. Hij heeft vast bindingsangst en komt wel terug is een veelgehoorde verklaring. Daarop volgen vele voorbeelden van mannelijke moeilijkheden die mogelijk vergelijkbaar zijn. Het is een hype. Ik hou niet van hypes, laten we lekker onszelf blijven zeg. Toch volgt er al heel snel een ‘ik mis jou ook’. Alle hypes waaien weg. Zie je wel! Hij vindt mij ook leuk. Opnieuw het geluid van mijn telefoon. ‘En gefeliciteerd met je verjaardag’. Ik ben helemaal niet jarig.