Mo: Screen je eigenlijk ook op naam?
Ik: Nah gewoon Nederlands.
Mo: Je wilt sowieso alleen Nederlanders toch?
Ik: Ja graag. Nouja, kijk maar. Maar wel slimmerds uitzoeken hè?
Mo: Waarom zo oud?
Ik: De rest heb ik al gehad.
Mo: Nee serieus, die oude zijn lelijk.
Ik: Ja maar die jonkies kunnen de wereld nog niet aan.
Mo: Wajo! Deze is lelijk!
Ik: Tsja, er is geen deurbeleid.
Mo: Een voetbal is nog minder rond dan dit hoofd. Zie dat. Je wilt niet met een vis hè, mag met een hond wel?
Ik: Nee. En ook niet met een fototoestel. Of nakendheid.
Mo: Waar is jouw profiel?
Ik: Moet je linksboven drukken.
Mo: Deze foto moet weg, en deze…
Ik: Dank. Ga je gang.
Mo: Ik ga nr’s regelen. Heel snel. O shit, dit is eigenlijk gay hè?
Ik: Nee joh, je doet het toch in the name of.
Mo: Ik ga vrouwen aanzetten.
Ik: Klinkt als een feestje. Dat zijn wel vrouwen die vrouwen willen hè?
Mo: Oja. Nah geeft niet.
…
Mo: Jezus, dan zijn die overjarige mannen nog beter.
Ik: Fuck my life.
Mo: Nou jouw bestaande matches zijn echt niet om aan te zien. O kijk, hier heb die Robin.
Ik: Nee Mo, daar moet je niet aanzitten hoor. Verder is het all yours, maar niet daaraan komen. Niks zeggen! Mohoo!!
Mo: Nee ik kijk alleen even. Vind je hem nou echt zo mooi? Ik regel echt betere. O hij is nog wel lekker aan het tinderen hoor, hij was net nog bezig.
Ik: Fuck my life.

Mo tindert voor mij. Omdat hij vindt dat ik faal. Ik faal ook. Want niets lijkt echt te werken. Ook dit uitbesteden niet. Mo draagt Sam voor. Sam blijkt spam. En niet zomaar spam, nee spam die graag aan krachttraining doet, te dom is om te poepen en er ook nog eens uitziet als poep. ‘Maar hij heeft een mooie auto! Hij is sportief! Hij vindt je kind leuk! Hij heeft een baan! En deze geeft je wèl aandacht!’. Mo zijn argumenten zijn loos uiteraard. Altijd. Maar hij doet zijn best mij op te vrolijken. En dit voor het eerst met iets anders dan voedsel. Ondertussen ben ik nog steeds enorm in de ban van Robin. Zoveel dat ik er eng van word. En euforisch. En sip. Ik merk nu dat mijn verliefdheid bij Siem een verliefdheid op de wereld was. Ik was weer vrij, ik was even moeke-af, ik genoot. En Siem was leuk, maar ik vond eigenlijk meer niet leuk dan wel leuk. Mijn liefste vriendin Isa kreeg het heen-en-weer van me. Top, flop, top, flop. Mijn Siemvisie fluctueerde nogal. Toch hadden we het heel leuk als we samen waren, en dat was wat telde. De aandacht. Maar nu heb ik inhoud gevonden. En dat is lastig voor een vluchter als ik.

Robin en ik communiceren volle dagen. Foto’s worden gestuurd, aan berichten geen limiet en we bellen. En ik haat bellen. Maar nu niet. Hij verkeert een klein maandje in de hoofdstad en dat maakt dat we elkaar niet veel zien. Net als ik heeft Robin aardig wat issues. Maakt niet uit, we matchen in ieder geval met vele van deze. En een match is een match. Mijn omgeving is vrij lastig te overtuigen van mijn idee dat dit wellicht langere tijd kan aanhouden. Uitspraken als ‘Wat is er mis met deze dan? Of duurt dat nog 3 dagen voordat je dat weet’ en ‘ok, leuk zeg. Nouja dat hij het nog steeds met jou uithoudt zegt ook wel wat’ komen mijn kant uit wanneer ik heel stellig zeg dat dit manmens perfect bij mij past. Begrijpelijk, want een sterk man-CV heb ik niet. Je kunt er niet eens jaren voor zetten. Toch heb ik echt het gevoel dat het wel snor zit. Nooit eerder heb ik in zo een relatief kort tijdbestek zoveel tijd en aandacht aan één persoon gegeven, op mijn kindeke na dan. Het verveelt niet. En daarnaast heb ik ook niet eerder de bijzondere rust gevoeld dat het wel goed zat. Maargoed, mijn gevoel is altijd redelijk onvoorspelbaar. Zoals het een vrouw betaamt.

Onvoorzien treffen we elkaar op een zekere vrijdagnacht. Robin was die hele dag aan het werk in een uithoek van Nederland. S’avonds laat rijdt hij terug naar Utrecht. Hij stuurt me een opname van zijn zangkunst als bewijs dat hij zijn best doet om wakker te blijven tijdens het rijden. Ik denk dat niemand meer kan slapen na dat fragment gehoord te hebben. Ik besluit hem te bellen, daarna besluit hij om naar mij toe te komen. We vermaken ons prima en mijn manmens blijft logeren. Dit klinkt vrij normaal maar dat is het niet. Robin zijn master-issue is namelijk dat hij alle vormen van binding graag tegengaat. En blijven slapen is een van deze vormen. Een mijlpaal dus. Dat beseft hij zich ook en zegt de volgende ochtend dan ook even tussen zijn mooie neus en lippen door dat ik er geen waarde aan moet hechten. Prima, ik hecht toch niet graag. Lekker stel zijn we.

Een wat blijkt ‘een losse afspraak’ te zijn doet onze romance schommelen. Ik denk dat we hebben afgesproken dat ik die zondagavond (na bovengenoemde vrijdag) Robin zijn kant op zal gaan, nog immer in Amsterdam. Ik heb de maandag vrijgenomen om er volop van te genieten dat het kind een nachtje bij oma slaapt. Hij denkt dat we vaag gezegd hebben dat dat eventueel een optie is. Ik zeg hem dat ik moe ben van twee heel korte maar leuke nachten en vraag hem of hij het de volgende dag druk heeft en er op tijd uit moet. Dat heeft hij. Dan zeg ik dat het misschien verstandiger is voor mij om lekker thuis te blijven zodat ik kan uitslapen. Dat is natuurlijk vrouws voor ‘zeg me dat je wilt dat ik kom’. Het lijkt hem ook wel verstandig. Fuck. Nu hebben we een probleem. Want ik wil niet verstandig thuis slapen. Wanneer ben ik nou verstandig? Ik wil gewoon mijn zin. Gaarne. Ik zet een ruzie in; ‘Ok. Dan kom ik je vast nog wel eens tegen in onze super. Fijne avond.’